Husar Dociskacz liny BST H

Podawane przez producentów parametry wyciągarek odnoszą się do maksymalnych możliwości urządzenia, a nie do siły roboczej. Wyniki te uzyskiwane są w warunkach laboratoryjnych – bez uwzględnienia wzniesień, przeszkód czy innych trudności terenowych. Największy uciąg osiąga się na pierwszej warstwie liny na bębnie.

Dla bezpieczeństwa – zarówno swojego, jak i sprzętu – zaleca się, aby obciążenie wyciągarki nie przekraczało około 80% jej maksymalnych możliwości.

Przy wyborze odpowiedniego modelu warto zacząć od określenia, z jaką masą całkowitą urządzenie będzie musiało sobie poradzić. Można w tym celu przyjąć dopuszczalną masę całkowitą pojazdu, dodając zapas na dodatkowe obciążenie (np. pełen bagażnik czy ładunek), trudne warunki terenowe (np. zawieszenie auta na podwoziu) czy uszkodzenia pojazdu zwiększające opór (np. brak jednego koła).

Otrzymany wynik najlepiej pomnożyć przez współczynnik bezpieczeństwa – minimum x1,5 – lub sprawdzić w danych technicznych, jaki uciąg dana wyciągarka ma na ostatniej warstwie liny. Dopiero wtedy możemy być pewni, że wybrany sprzęt poradzi sobie w realnych warunkach.

Jeśli masz wątpliwości, którą wyciągarkę wybrać – skontaktuj się z nami, a pomożemy dobrać odpowiedni model.

Lina stalowa to klasyczny wybór w świecie wyciągarek. Wykonana z kilku splotów drutu stalowego, cechuje się dużą odpornością na przetarcia i jest zwykle tańsza od alternatywy syntetycznej. Jej wadą jest jednak podatność na powstawanie ostrych zadziorów w wyniku łamania się pojedynczych drutów, co wymaga używania rękawic ochronnych podczas pracy.

Liny syntetyczne, wprowadzone na rynek znacznie później, wyróżniają się bardzo niską wagą – potrafią być nawet dziesięciokrotnie lżejsze od stalowych. Mimo to zachowują ogromną wytrzymałość, a niektóre modele mają nośność nawet siedmiokrotnie przewyższającą ich stalowe odpowiedniki. Ciekawą i często pomijaną zaletą jest to, że lina syntetyczna unosi się na wodzie, co bywa szczególnie pomocne podczas przepraw przez rzeki i tereny zalane.

W przeciwieństwie do stalowej, lina syntetyczna nie pęka w sposób gwałtowny, jest bardziej elastyczna i w razie uszkodzenia można ją łatwo naprawić, wiążąc supeł. To znacząco poprawia bezpieczeństwo użytkowania. Minusem pozostaje wyższa cena i większa podatność na uszkodzenia mechaniczne, jednak dla osób, które mogą pozwolić sobie na taki wydatek, oferuje ona najlepszy komfort i funkcjonalność w terenie.

Lina stalowa od lat jest najczęściej stosowanym rozwiązaniem w wyciągarkach. Powstaje z kilku splotów drutu ze stali węglowej, dzięki czemu wyróżnia się wysoką odpornością na przetarcia i jest tańsza od liny syntetycznej. Jej wadą jest jednak to, że pojedyncze druty mogą pękać i tworzyć ostre zadziory – dlatego zawsze należy pracować w rękawicach ochronnych.

Podczas obsługi wyciągarki kluczowe jest odpowiednie przygotowanie. Unikaj luźnej odzieży czy biżuterii, które mogłyby zostać wciągnięte przez mechanizm. Jeśli masz długie włosy – zepnij je. Nigdy nie chwytaj stalowej liny gołymi rękami. Zachowuj bezpieczną odległość – zerwana lina może zachować się w sposób nieprzewidywalny.

Przed każdym użyciem upewnij się, że wyciągarka jest w pełni sprawna. Staraj się pracować w linii prostej, a gdy potrzebne jest holowanie pod kątem, skorzystaj ze zblocza. Kontroluj równomierne nawijanie się liny – unikaj sytuacji, w których lina gromadzi się w jednym miejscu lub wciska się pomiędzy wcześniejsze zwoje. W przypadku zakleszczenia, rozwiń linę i nawiń ją ponownie.

Rozwijanie ręczne jest możliwe dopiero po zwolnieniu przekładni (przekręceniu dźwigni), ale tylko wtedy, gdy wyciągarka nie jest pod obciążeniem ani w ruchu – inaczej może dojść do uszkodzenia mechanizmu. Zblocze nie tylko pomaga w pracy pod kątem, ale także zwiększa siłę uciągu.

Podczas mocowania do drzewa nigdy nie owijaj liny bezpośrednio wokół pnia – stosuj do tego pasy do drzew. Przy wysuwaniu liny zostaw na bębnie minimum 8 zwojów – dzięki temu unikniesz wyrwania mocowania i zachowasz bezpieczeństwo. Pamiętaj też, aby lina była podczas pracy lekko napięta – zmniejsza to ryzyko jej plątania i łamania.

W trakcie korzystania z wyciągarki silnik pojazdu powinien być włączony. Regularnie sprawdzaj stan akumulatora. Nowa wyciągarka jest fabrycznie zakonserwowana i nie wymaga dodatkowego smarowania, ale wymaga okresowych przeglądów. Konserwacja obejmuje rozebranie mechanizmu, czyszczenie, wymianę smaru i zużytych elementów. Lina stalowa powinna być co jakiś czas smarowana odpowiednim olejem penetrującym.

Odpowiedź brzmi jak najmniej - Dlaczego? im mniej zwoi nawiniętych tym wyciągarka ma większy uciąg. A ile możemy zmieścić zależy od bębna. np. standardowa wyciągarka 12000 lbs mieście 28m liny 10mm i 12mm już 25m przy czym trzeba przy takich ilościach uważać jak układa się lina aby nie rozepchać belek poprzecznych mocujących  nogi wyciągarki. 

Przełożenie w wyciągarce odnosi się do stosunku liczby zębów na kole zębatym napędzającym (silnik) do liczby zębów na kole zębatym napędzanym (bęben wyciągarki). Wpływa to na siłę uciągu i prędkość nawijania liny. 

Przykład: wyciągarka o przełożeniu 219:1 będzie zdecydowanie wolniej nawijać linę niż wyciągarka o przełożeniu 156:1

Hebel (wyłącznik prądu, odłącznik akumulatora) to element montowany w obwodzie zasilania wyciągarki. Jego zadaniem jest całkowite odcięcie prądu pomiędzy akumulatorem a wyciągarką, gdy ta nie jest używana.

Dlaczego warto go mieć?

• Bezpieczeństwo – chroni przed przypadkowym uruchomieniem wyciągarki.

• Ochrona przed pożarem – eliminuje ryzyko zwarcia w instalacji, gdy wyciągarka jest nieaktywna.

• Oszczędność energii – zapobiega powolnemu rozładowywaniu akumulatora.

Przy wyborze hebla należy zwrócić uwagę na jego obciążalność prądową. Do większości wyciągarek 12V o uciągu 9000–12000 lbs zalecany jest model o prądzie znamionowym minimum 250–500 A w pracy ciągłej, z możliwością wytrzymania jeszcze wyższych prądów chwilowych. Najlepiej sprawdzają się solidne heble w wersji morskiej lub dedykowane do zastosowań off-roadowych.

Mamy heble mechaniczne i elektromagnetyczne które możemy uruchamiać zdalnie przyciskiem.

Sama wyciągarka to dopiero początek. Aby w pełni wykorzystać jej możliwości, a przy tym zadbać o bezpieczeństwo sprzętu i ludzi, warto wyposażyć się w kilka dodatkowych akcesoriów.

1. Hebel (odłącznik prądu)
Pozwala w prosty sposób odciąć zasilanie wyciągarki, zapobiegając przypadkowemu uruchomieniu czy zwarciu instalacji.

2. Zblocze (snatch block)
Zwiększa uciąg wyciągarki i pozwala zmienić kierunek holowania. Niezastąpione w pracy pod kątem lub przy wyjątkowo ciężkich pojazdach.

3. Pas do drzewa (tree saver strap)
Chroni korę i strukturę drzewa przed uszkodzeniem, gdy używamy go jako punktu zaczepienia.

4. Szekle i kausze
Solidne punkty łączenia liny z pasami, hakami czy innym osprzętem. Warto wybierać modele stalowe lub aluminiowe o odpowiednim certyfikowanym udźwigu.

5. Rękawice ochronne
Absolutna podstawa przy pracy z liną stalową, ale także przy linach syntetycznych – chronią przed zadrapaniami, otarciami i urazami dłoni.

6. Koc lub tłumik liny
Nakładany na linę podczas pracy, w razie jej zerwania ogranicza odskok i zwiększa bezpieczeństwo.

7. Przedłużka liny lub pasa
Daje dodatkowy zasięg, gdy punkt kotwiczenia jest dalej, niż pozwala na to standardowa długość liny.

8. Torba lub organizer
Pozwala przechowywać cały osprzęt w jednym miejscu, chroniąc go przed zabrudzeniem i uszkodzeniami.

9. Płyta wyciągarki
Gdzieś wyciągarkę musimy przymocować

Dzięki tym akcesoriom wyciągarka staje się wszechstronnym i bezpiecznym narzędziem, które sprawdzi się w każdej sytuacji – od lekkiego podciągnięcia po ciężkie akcje ratunkowe w terenie.

Wybór wyciągarki do lawety zależy przede wszystkim od masy pojazdów, które planujesz za jej pomocą załadowywać. Kluczowym parametrem jest siła uciągu – zazwyczaj zaleca się, aby była ona co najmniej 1,5 razy większa od masy całkowitej najcięższego pojazdu, jaki będziesz wciągać.

Na co zwrócić uwagę przy wyborze wyciągarki do lawety?

1. Uciąg nominalny – do samochodów osobowych zazwyczaj wystarczy model o uciągu 4–6 tys. lbs, ale jeśli często przewozisz SUV-y lub dostawcze, lepiej wybrać 8–12 tys. lbs.

2. Rodzaj liny – lina stalowa jest tańsza i odporniejsza na przetarcia, ale wymaga rękawic; lina syntetyczna jest lżejsza, bezpieczniejsza w razie zerwania i łatwiejsza w obsłudze.

3. Prędkość wciągania – im szybsza, tym sprawniejsze ładowanie pojazdu, co ma znaczenie w pracy komercyjnej.

4. Zasilanie – najczęściej stosuje się wyciągarki 12V podłączone do akumulatora pojazdu ciągnącego lawetę; w niektórych przypadkach warto rozważyć model 24V.

5. Montaż – wyciągarka może być zamontowana na stałe z przodu lawety lub na płycie montażowej z możliwością łatwego demontażu.

6. Sterowanie – pilot przewodowy jest niezawodny, ale pilot bezprzewodowy zwiększa wygodę obsługi.

Przykład doboru:
Jeśli planujesz wciągać samochody osobowe o masie do 1,5 t, wyciągarka o uciągu 4,5–6 tys. lbs będzie wystarczająca. Przy pojazdach powyżej 2 t lepiej zainwestować w model 9–12 tys. lbs, aby zapewnić zapas mocy w trudniejszych warunkach (np. pojazd z zablokowanymi kołami).

Przegląd wyciągarki po rajdzie lub wyprawie terenowej – co warto zrobić?

Po każdej intensywnej jeździe w terenie lub udziale w rajdzie dobrze jest przeprowadzić szczegółowy przegląd wyciągarki. Powinien on obejmować:

• Wymianę smaru w przekładni planetarnej – jeśli smar ma ślady kontaktu z wodą, wymień go od razu; w przypadku normalnej eksploatacji zaleca się wymianę co około dwa lata. Używaj smarów wodoodpornych, np. smaru litowego.

• Kontrolę stanu szczotek i łożysk silnika – w razie zużycia wymień je na nowe.

• Sprawdzenie wałków hamulca i uszczelek O-ring – jeśli są zużyte, dokonaj wymiany.

• Dokładne czyszczenie i solidne dokręcenie wszystkich połączeń elektrycznych – zarówno w skrzynce przekaźnikowej, jak i na silniku oraz przy klemach akumulatora.

• Konserwację liny wyciągarki – o ile nie wymaga ona wymiany; pamiętaj, że lina zwykle zużywa się szybciej niż sama wyciągarka.

• Przegląd i smarowanie łożysk bębna – w razie potrzeby wymień zużyte elementy.

Ważne: nie próbuj dodatkowo uszczelniać wyciągarki silikonem ani podobnymi środkami. Takie „uszczelnienie” może spowodować, że po zamoczeniu woda zostanie uwięziona wewnątrz (w silniku, przekładni czy hamulcu), co zwiększy ryzyko korozji i uszkodzeń.

Czy WLL i współczynnik zerwania to to samo?

Nie – WLL i współczynnik zerwania (częściej nazywany siłą zrywającą lub breaking strength) to dwie różne rzeczy, choć są ze sobą powiązane.

1. WLL (Working Load Limit) – dopuszczalne obciążenie robocze

• To wartość ustalana przez producenta, która określa maksymalny ciężar, jaki można bezpiecznie przenosić w codziennym użytkowaniu.

• Jest obliczana, stosując współczynnik bezpieczeństwa – czyli margines zapasu wytrzymałości.

• WLL jest zawsze mniejsze od siły zrywającej.

2. Siła zrywająca (Breaking Strength)

• To maksymalne obciążenie, przy którym element ulegnie zniszczeniu w testach.

• Podawane w warunkach laboratoryjnych, bez dodatkowych czynników terenowych (szarpnięcia, tarcie, skręcanie itp.).

Prosty przykład:

• Lina ma siłę zrywającą 12 ton.

• Producent stosuje współczynnik bezpieczeństwa 4:1.

• WLL = 12 ton ÷ 4 = 3 tony (tyle wolno używać w normalnej pracy).

WLL to skrót od Working Load Limit, czyli dopuszczalne obciążenie robocze.

Jest to maksymalne obciążenie, jakie dany element (np. pas, szekla, lina, łańcuch) może bezpiecznie przenosić podczas normalnego użytkowania. Wartość tę określa producent, stosując odpowiedni współczynnik bezpieczeństwa – dlatego rzeczywista wytrzymałość (tzw. siła zrywająca) jest wyższa, ale w praktyce nie wolno przekraczać WLL.

• Przykład: jeśli pas kinetyczny ma WLL 5 ton, oznacza to, że można go bezpiecznie używać przy obciążeniach do 5 ton w typowych warunkach.

• WLL oblicza się zwykle według wzoru: siła zrywająca ÷ współczynnik bezpieczeństwa. Dla sprzętu do podnoszenia współczynnik może wynosić 4:1 lub więcej, a dla osprzętu off-roadowego jest ustalany indywidualnie.

Ważne: WLL dotyczy bezpiecznego obciążenia roboczego, a nie maksymalnej wytrzymałości elementu.

1. Dlaczego warto wybrać linę syntetyczną zamiast stalowej?

• Większe bezpieczeństwo – po zerwaniu nie magazynuje tyle energii, co stal, dzięki czemu nie stanowi tak dużego zagrożenia.

• Mniejsza waga i łatwa obsługa – jest nawet kilkukrotnie lżejsza od stalowej, nie powstają na niej ostre zadziory, łatwiej ją rozwijać i nawijać.

• Naprawialność w terenie – uszkodzoną linę można połączyć zaplatając lub wiążąc, bez konieczności specjalistycznego sprzętu.

• Pływa na wodzie – świetna podczas przepraw przez rzeki i tereny zalane.

Wady: jest droższa, wrażliwsza na promieniowanie UV i zabrudzenia, wymaga regularnej konserwacji.

2. Jak dobrać średnicę i długość liny?

• Bezpieczeństwo – wytrzymałość liny powinna wynosić co najmniej 1,5–2 razy więcej niż maksymalny uciąg wyciągarki.

• Balans długości i średnicy – grubsza lina jest mocniejsza, ale zajmuje więcej miejsca na bębnie; czasem lepiej wybrać krótszą linę i korzystać z przedłużki.

• Unikaj przepełnienia bębna – zbyt długa lina może uszkodzić elementy konstrukcji wyciągarki i zmniejszyć skuteczność uciągu.

3. Z czego wykonane są najlepsze liny syntetyczne?

• Najczęściej z włókien HMPE (np. Dyneema), poliestru lub nylonu – są one odporne na wilgoć, korozję i mają wysoką wytrzymałość.

• Konstrukcja liny (np. splot 12-żyłowy) wpływa na jej trwałość, odporność na przetarcia i podatność na zabrudzenia.

Różne sytuacje podczas pracy z wyciągarką

mogą wymagać zastosowania odmiennych technik holowania.
Może to obejmować zarówno zbyt małą odległość, aby uzyskać maksymalny uciąg przy użyciu prostego układu lin,
jak i konieczność zwiększenia siły ciągu lub utrzymania liny w osi prostego holowania.
Musisz ocenić, która technika będzie odpowiednia w danej sytuacji.
Pamiętaj, aby zawsze myśleć o bezpieczeństwie.

Jak zmienić kierunek wyciągania? do tego służy także Zblocze

Podczas pracy z wyciągarką najlepiej, aby lina biegła w linii prostej od wyciągarki do obiektu, który ma być przeciągnięty. Zapewnia to równomierne nawijanie liny na bęben, co poprawia efektywność pracy i zmniejsza ryzyko jej uszkodzenia.

Zastosowanie zblocza przymocowanego do punktu znajdującego się bezpośrednio przed pojazdem pozwala zmienić kierunek wyciągania, a jednocześnie utrzymać kąt 90° między liną a bębnem. Dzięki temu lina będzie prawidłowo nawijała się na bęben podczas pracy.

Zblocze służy do zwiększania siły uciągu

W niektórych sytuacjach może okazać się, że potrzebujesz większej siły wyciągania.
Użycie zblocza pozwala uzyskać przewagę mechaniczną, co bezpośrednio przekłada się na zwiększenie mocy uciągu Twojej wyciągarki.

Double line

Siła wyciągarki maleje wraz ze wzrostem liczby warstw liny na bębnie.
Użycie zblocza w układzie podwójnej liny pozwala wysunąć więcej liny z bębna, zmniejszając liczbę jej warstw, a tym samym zwiększając siłę uciągu.

Jak to zrobić krok po kroku:

1. Rozwiń linę wyciągarki na tyle, aby uwolnić hak.

2. Zamocuj hak do ramy pojazdu lub punktu holowniczego, a następnie przełóż linę przez zblocze.

3. Zwolnij sprzęgło wyciągarki i, korzystając ze zblocza, wyciągnij tyle liny, aby dotrzeć do punktu kotwiczenia.

4. Nie przypinaj haka do uchwytu montażowego wyciągarki.

5. Zabezpiecz linę do punktu kotwiczenia za pomocą pasa do drzew lub łańcucha zaciskowego.

6. Zamocuj szeklę do obu końców pasa lub łańcucha, pamiętając, aby nie dokręcać jej zbyt mocno – dokręć i cofnij o pół obrotu.

Triple line

Podobnie jak w Double line - jak na rysunku z tym że końcówka liny jest przeciągnięta przez dwa zblocza i trzecim punmktem jest np. drzewo.

Czym jest rolka prowadząca do wyciągarki?

Rolka (fairlead) składa się z czterech stalowych lub aluminiowych wałków, które prowadzą linę podczas pracy wyciągarki. Używana jest głównie z linami stalowymi, ponieważ zmniejsza tarcie i chroni je przed nadmiernym zużyciem przy pracy pod kątem.

Czym jest ślizg do liny?

Ślizg (hawse fairlead) to gładka, najczęściej aluminiowa lub stalowa płyta z zaokrąglonym otworem, przez który przechodzi lina. Zaprojektowany specjalnie do lin syntetycznych – minimalizuje ich zużycie i chroni przed przetarciami.

Które rozwiązanie jest lepsze do liny syntetycznej?

Do liny syntetycznej zdecydowanie zaleca się ślizg, ponieważ:

• Ma gładką powierzchnię, która nie uszkadza włókien.

• Nie ma ruchomych elementów, które mogłyby ścisnąć lub postrzępić linę.

• Jest lżejszy i bardziej kompaktowy niż rolka.

• lepiej wygląda :)

Czy można używać rolek z liną syntetyczną?

Można, ale tylko wtedy, gdy są w idealnym stanie – bez ostrych krawędzi, rdzy czy wżerów. Nawet niewielkie uszkodzenie powierzchni rolki może przeciąć lub osłabić linę syntetyczną.
Brak luzów - każdy luz może spowodować wkręcenie się liny w brzegi rolek.

TAK, zapraszamy do kontaktu w celu ustalenia miejsca montażu.

tel. 534 600 534 proszę wybrać nr 3

emal: info@szekla4x4.pl